Jak produkowany jest wodór
JEDEN ELEMENT, RÓŻNE SPOSOBY JEGO PRODUKCJI
Wodór jest najobficiej występującym pierwiastkiem we wszechświecie, jednak na naszej planecie znajdujemy go tylko związanego z innymi pierwiastkami, takimi jak tlen czy węgiel. W rzeczywistości jest on nazywany wektorem energii, a nie źródłem, ponieważ musimy zużywać energię, aby go oddzielić i wydobyć, a tego rodzaju proces wiąże się z kosztami.
Wszystkie kolory wodoru
Wodór ma różne nazwy w zależności od sposobu jego produkcji i wynikającego z tego wpływu na środowisko procesów wykorzystywanych do jego uzyskania.
Kolory wodoru
Szary wodór: jest produkowany ze źródeł kopalnych.
Niebieski wodór: jest produkowany ze źródeł kopalnych, ale wychwytywany i przechowywany.
Różowy wodór: znany również jako fioletowy, jest produkowany z energii jądrowej.
Turkusowy wodór: jest wytwarzany w procesie pirolizy metanu, w wyniku czego powstaje węgiel drzewny.
Żółty wodór: jest produkowany przy użyciu energii pobieranej z krajowej sieci energetycznej.
Zielony wodór: jest produkowany z energii odnawialnej.
Podsumowanie różnych metod produkcji wodoru
Emisje CO2 w oparciu o zastosowaną technologię produkcji wodoru
Jedną z głównych metod wytwarzania wodoru jest elektroliza, proces znany już w XIX wieku, w którym przepływ prądu elektrycznego przez wodę powoduje jej rozszczepienie na tlen i wodór.
Wodór wytwarzany przy użyciu odnawialnych źródeł energii nazywany jest zielonym wodorem, który jest obecnie wytwarzany za pomocą dwóch głównych technologii: alkalicznej (AEC) i membrany wymiany protonów (PEM).
Niektóre badania koncentrują się obecnie na nowych sposobach jego pozyskiwania poprzez wykorzystanie aktywności czerwonych bakterii, cyjanobakterii i mikroalg, a także gazyfikacji stałych odpadów komunalnych i tworzyw sztucznych nienadających się do recyklingu, poprzez rozkład materii organicznej za pomocą obróbki termicznej w wysokich temperaturach w atmosferze prawie pozbawionej tlenu.
Nowa technologia produkcji wodoru
Hyter, spółka należąca do Grupy Pietro Fiorentini od 2021 r., opracowała generator wodoru oparty na innowacyjnej technologii AEMWE (Anion Exchange Membrane Water Electrolyser).
Elektrolizer dostarczony przez firmę Hyter łączy w sobie zalety systemów PEM i alkalicznych, umożliwiając obniżenie kosztów inwestycji i mniejszy wpływ na środowisko dzięki mniejszemu zużyciu metali szlachetnych.
Wymiana jonów odbywa się poprzez membranę polimerową produkowaną przez firmę Hyter. Membrana ta zawiera substancje elektrolityczne, które poprawiają wydajność rozszczepiania wody i ma funkcję oddzielania wodoru i tlenu już na etapie produkcji.
Technologia ta jest znacznie tańsza chemicznie, a jednocześnie charakteryzuje się doskonałą wydajnością pod względem uzysku.
Elektrolizer dostarczony przez Hyter będzie wykorzystywany w ramach projektu PLT Energia, firmy, która od 15 lat zarządza całym łańcuchem wartości odnawialnych źródeł energii. Nowy elektrolizer Hyter będzie współpracował z systemem fotowoltaicznym działającym w budynkach PLT Energia: w ten sposób możliwe będzie wytwarzanie wodoru niezbędnego do zagwarantowania zrównoważonego środowiskowo zużycia energii elektrycznej i cieplnej w ich siedzibie.
Zielona fabryka wodoru dla PLT Energia dzięki elektrolizerowi Hyter
Hyter wygrał niedawno jeden z przetargów MiTE na projekt Sirius, który zakłada budowę w ciągu trzech lat pierwszego na świecie elektrolizera o wielkości większej niż jeden megawat w oparciu o technologię AEMWE, Anion Exchange Membrane Water Electrolyser. Projekt Sirius, w którym oprócz firmy Hyter uczestniczą również INRETE Distribuzione Energia (Hera Group), MatRes (MBN Nanomaterialia Group) i Wydział Nauk Chemicznych Uniwersytetu w Padwie, zajął trzecie miejsce w kategorii „Misja 2 – Komponent 2 – Inwestycja 3. 5 – Badania i rozwój w zakresie wodoru” wśród pięćdziesięciu sześciu wniosków złożonych do włoskiego Ministerstwa Transformacji Ekologicznej w celu uzyskania finansowania z Unii Europejskiej w ramach PNRR, Narodowego Planu Odbudowy Gospodarczej i Odporności.
Projekt finansowany w ramach PNRR, współfinansowany przez Unię Europejską – NextGenerationEU.
